داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای

TCA ها جزو اولین داروهای ضد افسردگی تایید شده بودند. از آنجایی که سایر داروهای ضد افسردگی جدیدتر با عوارض جانبی کمتری همراه هستند، TCA ها معمولا کمتر تجویز می شوند. برخی از نمونه های این داروها عبارتند از نورتریپتیلین (Pamelor®)، آمی تریپتیلین (Elavil®) و ایمی پرامین (Tofranil®). عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای عبارتند از:

• دهان خشک.
• تاری دید.
• افزایش خستگی و خواب آلودگی.
• افزایش وزن.
• لرزش.
• یبوست.
• مشکلات مثانه (احتباس ادرار).
• سرگیجه.
• افزایش ضربان قلب.
• مهارکننده های مونوآمین اکسیداز

MAOIها اولین داروهای ضد افسردگی تایید شده بودند. استفاده از آنها تا حد زیادی با داروهای ضد افسردگی جدیدتر جایگزین شده است که ایمن تر هستند و عوارض جانبی کمتری دارند. برخی از نمونه‌های MAOI عبارتند از: فنلزین (Nardil®)، ترانیل سیپرومین (Parnate®) و ایزوکاربوکسازید (Marplan®). عوارض جانبی مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) عبارتند از:

• خواب آلودگی.
• دهان خشک.
• سرگیجه.
• سردرد.
• حالت تهوع.
• بیخوابی.
• اسهال یا یبوست.
• افزایش وزن.
• فشار خون پایین.
• لرزش.
• افزایش تعریق.
• مشکلات مثانه (مشکل در شروع جریان ادرار).

مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین و دوپامین

NDRI ها افسردگی و همچنین اختلال عاطفی فصلی را درمان می کنند. اغلب توسط پزشکان برای بسیاری از کاربردهای روانپزشکی «خارج از برچسب» از جمله اضطراب، اختلال دوقطبی و اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) تجویز می شود. بوپروپیون (Wellbutrin®) تنها عضو این گروه دارویی است. برخی از عوارض جانبی شناخته شده آن عبارتند از:

• سردرد.
• بیخوابی.
• دهان خشک.
• یبوست.
• حالت تهوع.
• خستگی.
• لرزش
• افزایش تعریق.

آنتاگونیست های غیررقابتی گیرنده N-متیل-D-آسپارتات

Esketamine (Ketanest®، Spravato®) یک آنتاگونیست غیررقابتی گیرنده N-متیل-D-آسپارتات است که در سال 2019 تأیید شده است. این ضد افسردگی فقط به عنوان اسپری بینی موجود است و باید همراه با یک ضد افسردگی خوراکی برای بزرگسالانی که پناهگاه افسردگی هستند استفاده شود. قادر به درمان موثر با داروهای دیگر نیست. اسکتامین پتانسیل سوء استفاده و سوء استفاده را دارد و با افزایش خطر افکار و رفتارهای خودکشی مرتبط است. فقط می توان آن را در یک مطب پزشکی معتبر تحت نظارت مستقیم یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اجرا کرد. Esketamine در داروخانه ها برای استفاده در خانه در دسترس نیست. برخی از عوارض جانبی شناخته شده آن عبارتند از:

• سرگیجه.
• حالت تهوع.
• آرام بخش.
• اضطراب
• افزایش فشار خون.
• تفکیک (تحریف زمان، مکان، توهم).
• استفراغ.
• احساس خوابالودگی
• کمبود انرژی

یادآوری این نکته مهم است که اکثر بیمارانی که داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند، عوارض جانبی ندارند. با این حال، همه بیماران باید به دقت تحت نظر باشند. هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی از نوشیدنی های الکلی خودداری کنید. الکل ممکن است با اثرات مفید آنها تداخل داشته باشد.

آیا داروهای ضد افسردگی می توانند افکار خودکشی را در شما ایجاد کنند؟

در سال 2004، FDA برچسب جعبه سیاهی را برای افکار خودکشی در میان افراد 18 تا 24 ساله برای داروهای رایج ضد افسردگی صادر کرد. این هشدار شدیدترین هشدار FDA برای برچسب زدن داروهای تجویزی است.

تأثیر افکار خودکشی بیشتر با SSRIها دیده می شود و در حدود 4 درصد از افرادی که آنها را مصرف می کنند رخ می دهد. با این حال، افسردگی درمان نشده بیشتر از مصرف داروهای ضد افسردگی یک خطر خودکشی محسوب می شود.

اگر داروهای ضد افسردگی مصرف کنید معتاد خواهید شد؟

داروهای ضد افسردگی اعتیادآور نیستند. آنها شما را “بالا” نمی کنند، اثری آرام بخش دارند یا ولع بیشتری را ایجاد نمی کنند. آنها “قرص های شادی” نیستند.

چه مدت باید داروهای ضد افسردگی مصرف کنید؟

معمولاً این داروها باید به طور منظم حداقل به مدت 4 تا 8 هفته قبل از تأثیر کامل آنها مصرف شوند. در این مدت برای تشخیص عوارض جانبی و تعیین اثربخشی درمان، شما به دقت تحت نظر هستید.

به منظور جلوگیری از عود افسردگی، داروها معمولاً برای 6 تا 12 ماه پس از اولین بار افسردگی تجویز می شوند. زمانی که شما و پزشکتان تشخیص دادید که بهتر هستید، باید انتظار داشته باشید که دارو را حداقل 4 تا 6 ماه دیگر ادامه دهید. پس از این، ممکن است ارائه دهنده شما به تدریج دارو را کاهش دهد.

اگر احساس بهتری دارید، آیا می توانید مصرف داروهای ضد افسردگی را متوقف کنید؟

هنگامی که شما و ارائه دهنده تان تشخیص دادید که قطع کامل دارو برای شما بی خطر است، باید در طول قرار ملاقات های پیگیری دوره ای (تقریباً هر سه ماه یکبار) برای تشخیص هرگونه نشانه ای از بازگشت افسردگی تحت نظر باشید.

درمان طولانی مدت با داروهای ضد افسردگی ممکن است برای جلوگیری از اپیزودهای بیشتر افسردگی در افرادی که قبلاً دو یا چند دوره افسردگی اساسی داشته اند توصیه شود. سابقه افسردگی در خانواده عامل دیگری است که از درمان طولانی مدت حمایت می کند.