داروهای افسردگی

انواع داروهای ضد افسردگی موجود یافتن داروی مناسب برای علائم و نیازهای فرد را آسان تر می کند. مزایا باید بیشتر از هر گونه عوارض جانبی باشد.

آیا باید افسردگی خود را با دارو درمان کنید؟

اگر احساس ناراحتی می کنید و دوستان و خانواده تان این موضوع را به شما گفته اند، ممکن است این سوال را از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید. در صورتی که خلق و خوی شما بیش از دو هفته با کار، خانواده یا معاشرت شما تداخل داشته باشد، ممکن است ارائه دهنده شما دارو را ذکر کرده باشد. برخی از افراد مبتلا به افسردگی ممکن است حتی مشکلات قانونی مرتبط با طغیان داشته باشند.

داروهای ضد افسردگی چگونه کار می کنند؟

داروهای ضد افسردگی مختلفی برای استفاده با نسخه در دسترس هستند. هیچ بهترین داروی ضد افسردگی وجود ندارد و بهترین دارو برای شما به علائم و نیازهای فردی شما بستگی دارد.

معمولا، داروهای ضد افسردگی به تعادل سطوح انتقال دهنده های عصبی، که مواد شیمیایی مسئول ارتباطات بین نورون های مغز هستند، کمک می کنند. این مواد شیمیایی عبارتند از سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین. سطوح بالاتر این مواد شیمیایی معمولا با سطوح پایین تر افسردگی مطابقت دارد.

در حالی که داروهای ضد افسردگی می توانند در افسردگی مفید باشند، اثربخشی از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. مدت زمان ماندن داروها در بدن شما نیز متفاوت است. برخی از داروها حدود 36 ساعت در بدن شما باقی می مانند، در حالی که برخی دیگر تا چند روز دوام می آورند.

داروهای ضد افسردگی چگونه انتخاب می شوند؟

نوع داروی تجویز شده به علائم شما، وجود سایر شرایط پزشکی، داروهای دیگری که در حال حاضر مصرف می کنید، هزینه درمان های تجویز شده و عوارض جانبی احتمالی بستگی دارد. اگر قبلاً افسردگی داشته‌اید، ممکن است پزشک همان دارویی را تجویز کند که در گذشته برای شما مؤثر بوده است. اگر سابقه خانوادگی افسردگی دارید، داروهایی که در درمان اعضای خانواده شما مؤثر بوده اند نیز ممکن است در نظر گرفته شوند.

معمولاً مصرف دارو را با دوز کم شروع می کنید. دوز به تدریج افزایش می یابد تا زمانی که به دوز درمانی برسد، یا تا زمانی که شاهد بهبودی باشید (مگر اینکه عوارض جانبی ظاهر شود).

عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی چیست؟

ارائه دهنده ای که داروی شما را تجویز می کند، عوارض جانبی احتمالی آن را با شما در میان می گذارد. او سعی خواهد کرد دارو(هایی) را با کمترین تعداد عوارض جانبی برای وضعیت سلامتی شما تجویز کند. گاهی ممکن است بیش از یک دارو قبل از دستیابی به فواید مورد نظر آزمایش شود.

شما از نزدیک تحت نظر خواهید بود تا ارائه دهنده شما بتواند عوارض جانبی مضر را تشخیص دهد و تغییرات لازم را انجام دهد.

همه داروها – نه فقط داروهای ضد افسردگی – می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. به خاطر داشته باشید که ارائه دهنده شما دارو را تنها در صورتی تجویز می کند که مزایای مورد انتظار آن بیشتر از خطر عوارض جانبی باشد.

عوارض جانبی، در صورت بروز، معمولاً خفیف هستند. برخی از عوارض جانبی پس از مدتی مصرف دارو کاهش می یابد. با این حال، اگر عوارض جانبی از بین نرود، پس از قطع دارو، عوارض جانبی از بین خواهند رفت. قبل از مصرف هر دارویی، حتماً نگرانی های خود را با ارائه دهنده خود در میان بگذارید.

دسته های داروهای ضد افسردگی و عوارض جانبی رایج

در حال حاضر شش دسته مختلف از داروها برای درمان افسردگی تایید شده اند. اینها هستند:

• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs).
• مهارکننده های بازجذب سروتونین و نورآدرنالین (SNRIs).
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs).
• مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs).
• مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین و دوپامین (NDRIs).
• آنتاگونیست های غیررقابتی گیرنده N-متیل-D-آسپارتات.

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین

SSRI ها از جمله رایج ترین داروهایی هستند که تجویز می شوند. برخی از نمونه‌های SSRI عبارتند از: سرترالین (Zoloft®)، پاروکستین (Paxil®)، فلوکستین (Prozac®) و سیتالوپرام (Celexa®). عوارض جانبی مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) عبارتند از:

• حالت تهوع.
• اسهال
• سرگیجه.
• سردرد.
• بیخوابی.
• افزایش اضطراب.
• فرسودگی.
• اسهال
• دهان خشک.
• لرزش.

مهارکننده های بازجذب سروتونین و نورآدرنالین

SNRI ها افسردگی و همچنین درد و اضطراب طولانی مدت را درمان می کنند. برخی از نمونه‌های SNRI عبارتند از ونلافاکسین (Effexor)، دسوونلافاکسین (Pristiq®) و دولوکستین (Cymbalta®). عوارض جانبی SNRI ها عبارتند از:

• سردرد.
• سرگیجه.
• حالت تهوع.
• عرق کردن شدید.
• دهان خشک.
• یبوست.
• بیخوابی.